കത്തി പടരുന്ന
ജീവിത സിരകളില്
കാറ്റോളംതള്ളുന്ന ഇലകള്പോലെ
അസ്ഥിപഞ്ജരമായ ഓര്മ്മകളുംപേറി
ആ നിഗൂഢ യാത്രയില്
പ്രഭാതങ്ങളും പ്രദോഷങ്ങളുമില്ല
അനശ്വരതയില് വിരിയുന്ന
ആഗ്നേയ വരികള്,
ആത്മാവിനെ തൊട്ടുണര്ത്തുന്ന
നിമിഷങ്ങള് മാത്രം.
വെളുത്ത കടലാസുകളില്
ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന നിഴല്ചിത്രങ്ങളായ്
ജീവിതം മിന്നിമറയവേ,
പുതുമഴയെ ധ്യാനിക്കുന്ന
മണ്തരിപോല്,
എന്റെ തൂലിക ധ്യാനിക്കുന്നു.
നിശ്ചലമാക്കിയ
ജീവിതങ്ങള്ക്ക്മേല് പ്രകാശത്തിന്റെ
ചിറകുകള് പറന്നിറങ്ങുന്ന
തൂലികയുടെ ധ്യാനം
വിരലുകളുടെ ധ്യാനം.
No comments:
Post a Comment