മരണമേ നിന്‍ മാറോട് ചേര്‍ന്നു-
റങ്ങുവാന്‍ കൊതിക്കുന്നു നിനവിലെ ഗന്ധികള്‍.
ഗന്ധമായ്‌ പടരുന്നു നിന്നിലെ വാക്കുകള-
ഗ്നിയിലെരിയാത്ത ചിതയിലായെങ്ങോ.
വിരലുകള്‍ തുറന്നിട്ട മാറിലെ ചിറകുകള്‍ക്കിനി-
യൊരു പുലര്‍കാലമില്ല വരവിനായ്‌.
പ്രണയമേ നിന്‍ ചുടുശ്വാസമിനിയ-
കലുവാന്‍ പാടില്ല,
മോഹം പടര്‍ത്തുന്ന ഗന്ധങ്ങളുമായ്.
കാതോരമകലെ വിളിക്കുന്നു പൂക്കളാ-
മണ്ഡപത്തിലുറങ്ങാനൊരായിരം സ്മൃതികളായ്.
പടവുകള്‍ കയറുമാ-
നഗ്നപാദങ്ങള്‍ മുറിയാതെ നോക്കണേ
സിരകളില്‍
ഞാന്‍ ഉറങ്ങുമ്പോളെന്നും.
ഒരുവേള പൊഴിക്കാതുറങ്ങിയ മൌന-
ങ്ങളൊരുരാഗഭാവമായ് ജനിക്കും വിപഞ്ചിയില്‍.
പ്രകാശമുണര്‍ത്തിയ പ്രഭാതചില്ലയില്‍
പ്രണയമൂറുന്നത് കാണാന്‍ വരില്ലയോ?
നീ,
ഉണരുന്ന ജന്മത്തിലാദ്യശ്വാസമായ്
ജനിക്കു പ്രണയമേ ജന്മസാഫല്യമായ്.
No comments:
Post a Comment